Stel je voor dat je een probleem verzint wat eigenlijk geen probleem is. Je weet via de rechter de regering te overtuigen van het feit dat het toch echt wel een probleem is, en daar moet dus iets aan gedaan worden. Vervolgens verzin je dan als overheid een oplossing die niks oplost, maar er wordt afgesproken dat daarmee het probleem, wat dus eigenlijk helemaal geen probleem is, voor een deel wordt opgelost.
Zie hier in een notendop de stikstofcrisis en het terugbrengen van de maximum snelheid op autosnelwegen naar 100 km per uur. Volgens onze Minister President Rutte ‘een rotmaatregel’ die nodig is om de bouw weer vlot te kunnen trekken. Ik zie echt het verband niet, en ook in de ons omringende landen begrijpen ze er helemaal niks van.
Het echte probleem is natuurlijk het definiëren van allerlei stukjes bos als natuurgebied, en het aanwijzen van die groene vlakjes op de kaart als ‘Natura 2000’ gebied. Daar zit de kneep want in die keurig aangegeven gebiedjes zou, volgens de rekenmethodes te veel CO2 neerdalen. Feit is natuurlijk dat we in ons kleine stadsstaatje aan de Noordzee afgezien van een paar parken eigenlijk helemaal geen natuur hebben. Daarvoor zijn we gewoon te dichtbevolkt.
Het hele gedoe rondom de stikstof en het verlagen van de snelheid lijkt dan ook één grote grap te zijn. Wel een hele dure grap trouwens, want er is niet alleen een enorme strop voor het bedrijfsleven omdat alles stil staat, we zijn ook nog eens zo’n 20 miljoen Euro kwijt aan 4000 nieuwe verkeersborden. Daarmee is het hele debacle niet alleen een slechte, maar ook een hele dure grap.
