Vraag een vervoerder wat het maximale gewicht is waarmee hij in Europa de grens mee over mag en je krijgt het juiste antwoord: 40 ton. Toch zetten sommige verladers Nederlandse vervoerders ertoe aan om tot 44 ton te laden. Dat leidt tot ongewenste situaties. TLN wil dat dit stopt.
De kwestie speelt volgens TLN vooral bij tenderinschrijvingen. “Wie zich netjes aan de Europese wetgeving houdt, verliest per definitie de tender. Dat vindt TLN ongehoord en reden voor actie.”
Strenge voorwaarden
Sinds 1996 geldt de ‘EU maten- en gewichtenrichtlijn’ voor grensoverschrijdend vervoer. Die regelt dat het maximum gewicht 40 ton is. 44 ton is alleen toegestaan in het gecombineerde vervoer, onder strenge voorwaarden. De EU-richtlijn staat toe dat lidstaten voor nationaal vervoer hogere gewichtslimieten hanteren. Daar maken veel lidstaten gebruik van, zoals Nederland bijvoorbeeld met zijn 50 ton. Frankrijk hanteert een limiet van 44 ton.
Andere conclusie
Sommige verladers beweren volgens TLN op basis van een grondige analyse van zowel de Europese als de Franse wetgeving dat het juridisch wel degelijk mogelijk is om met 44 ton grensoverschrijdend door de EU te rijden. Ze doen dat in een begeleidend juridisch schrijven dat vervoerders met name bij tenders krijgen toegestuurd. Voorwaarde is dan wel dat de andere landen ook 44 ton toestaan. De voornaamste reden is dat de rechtsgrondslag in de Franse wetgeving ontbreekt om vervoerders te beboeten.
Vervoerders stellen zich volgens de analyse van verladers niet bloot aan strafvervolging of civielrechtelijke aansprakelijkheid. Verder beweren ze in dit schrijven dat Frankrijk en de Benelux-landen de EU-richtlijn bijna volledig in hun nationale wetgeving hebben omgezet, behalve op het punt van het grensoverschrijdende vervoer. Er geldt volgens hen geen enkele bepaling die het rijden met 44 ton uitdrukkelijk verbiedt en bestraft.
Daaruit volgt, zo stellen de aanbieders van vracht, dat grensoverschrijdend vervoer met 44 ton tussen Frankrijk en de Benelux-landen en Italië niet verboden is. En er kunnen geen boetes worden opgelegd omdat het zogenoemde legaliteitsbeginsel van toepassing is. Dat houdt volgens het schijven in dat er geen sprake kan zijn van een overtreding/sanctie voor handelingen die niet uitdrukkelijk door de wet worden bestraft. Dit beginsel is in Frankrijk vastgelegd in artikel 111-3 van het wetboek van strafrecht.
Verantwoordelijkheid
Tegelijkertijd stellen de verladers dat de vervoerder zich wel moet realiseren dat hij de verantwoordelijkheid voor het rijden met 44 ton niet kan afwentelen op de klant met als argument dat dit niet wettelijk is verboden. Dat vindt TLN laf. Als je echt zo zeker van je zaak bent, moet je niet wegduiken en staan voor je juridische analyse. Het is deze passage die doet vermoeden dat de hele juridische onderbouwing misschien toch niet zo waterdicht is.
Oplossen
TLN, maar ook zusterorganisaties uit de Benelux, Frankrijk zelf en de IRU, willen dat deze kwestie wordt opgelost. De situatie leidt volgens partijen tot oneerlijke concurrentie tussen vervoerders die zich wel aan Europese wetgeving willen houden en vervoerders die de gok wagen om wel met 44 ton te rijden. De Europese Commissie is hiervan op de hoogte, maar dat leidde in coronatijd nog niet tot actie.
Rechtszekerheid noodzakelijk
TLN gaat daarom opnieuw de Commissie benaderen, met een dringend verzoek deze kwestie op te lossen. Overigens zou TLN er niets op tegen hebben dat 44 ton tussen Frankrijk en de Benelux formeel wordt toegestaan, maar er moet rechtszekerheid zijn. De praktijken moeten stoppen dat de vervoerder wordt aangezet tot het rijden met 44 ton en als enige verantwoordelijk wordt gesteld als het onverhoopt toch misgaat.
