Renault en Volvo staan als twee verschillende truckmerken in de markt. Maar wanneer we één truckserie moeten aanwijzen waarbij het beste van beide merken samenkomt, dan is dat de Volvo FE. We reden een 26 tons drie-asser op onze binnenland testroute.
De Volvo FE is een typische middenklasse truck die met zijn diesel aandrijflijn het modernste van het modernste representeert. Wanneer je als chauffeur instapt, kun je nergens mis grijpen, een kind kan de was doen. De stoelen zitten fijn de knoppen zijn onder handbereik, het zicht rondom is goed en alles lijkt vertrouwd. Wie beter kijkt, ziet dat er typische zaken zijn waar de Renault- en Volvo-ingenieurs hebben samengewerkt en die bij een tweede blik op een leuke manier opvallen.
Premium
Zo is de cabine duidelijk dezelfde als die van de Premium, waarvan destijds een Distributor-versie bestond, met de extra lage ruiten in de deuren. Het siert Volvo dat het voor de FE die cabine en die deuren als uitgangspunt heeft. Het functioneert prima tenslotte. Maar het dashboard is typisch Volvo met een Volvo-display. Nu is er niks mis met een Renault-display, maar dit is een Volvo! De instap is trapvormig, dus je 'rent' als het ware zo de cabine in. Ja, en dan wil je je jas kwijt. En je camera's en spullen. Allemaal geen probleem, op de motortunnel is hier ruimte genoeg voor. Daar waar je ze verwacht, zitten de knoppen om de spiegels te verstellen en de stuurkolom. Zo zit je al vlot naar je zin achter het stuur van deze Volvo FE.
Motor
De 7,7 liter motor is met z'n 350 pk sterk. Dit is wat opvalt in de moderne dieselbouw: Dat die motoren met een inhoud van 7, 8 liter zo sterk zijn. Bij Mercedes, Iveco en DAF zie je dat ook. Een vermogen van 350 pk was in de jaren negentig van de vorige eeuw normaal om internationaal vervoer mee te doen. Nu is dit het broodje van de bakker voor een distributierondje. Maar er is meer. Renault en Volvo bieden ook gasvarianten van deze motor. Mercedes en Iveco ook. Met 9 liter is de Scania net ietsje groter, maar die heeft dan weer een cilinder minder.
I-Shift
Wanneer we de handrem lossen en de weg op gaan, blijkt meteen de grote troef van deze Volvo FE: de I-Shift automaat. Het is haast niet voor te stellen hoe fijn die schakelt. Nee, we overdrijven niet, dit is de perfectie waar we met z'n allen naar zoeken. Automaten en slimme transmissies staan in de belangstelling van de truckbouwers, ze maken nogal het verschil. Volvo heeft het voordeel dat het sinds 1999 met de I-Shift een erg fijne transmissie in huis heeft. Voor deze Volvo FE brengt de bak zijn koppel over op een achteras met een behoorlijk korte eindreductie van 3,36:1. Dit is de kortste overbrenging die Volvo kan leveren. Voordeel: lekker vlot weg bij het stoplicht. Nadeel: de motor draait zo'n 1500 toeren bij 85 km/h. Ietsje meer zelfs nog. Veel extra geluid geeft het niet en we zagen de display keurig op een verbruik van 1 op 5 staan op de snelweg, met een GVW van 26 ton. Met een langere achteras kan dat wellicht nog beter. Degenen die meer snelwegwerk doen, kunnen nog drie langere eindoverbrengingen kiezen voor de FE.
Stuurhuis
De besturing is niet erg direct, dus de chauffeur moet op de vele rotondes hard werken, ook al omdat je met drie assen met grote wielen op de weg staat. Het is allemaal te doen, maar aan het werk ben je zeker. Het remsysteem werkt voorbeeldig, je kunt prima doseren en het systeem is duidelijk opgewassen tegen de gewichten die Volvo opgeeft.
Alternatieven
De laatste keer dat we deze route reden, was met een hybride truck. Elke keer voor een verkeerslicht sloeg de motor af en was het stil. Wanneer je maar keek naar het gaspedaal, reden we weer. Tijdens onze rit met de Volvo ging veel remenergie verloren, gewoon dagelijkse verkeersomstandigheden. Met de hybride werd de remenergie opgeslagen als elektriciteit voor de batterij. Daardoor hoefde de dieselmotor minder te werken en kon de elektromotor het overnemen.
Conclusie
Op de Volvo FE is als distributietruck nauwelijks iets aan te merken. Op de snelweg was de cruise-control kinderlijk eenvoudig te bedienen. De verlichting van de Volvo is in orde. De opbouw mooi gestroomlijnd. Een verbruik van 1 op 5 is prachtig op de snelweg. Op binnenwegen verbruikten we 1 op 3,2, allemaal rotondes, stop 'n go. Keurig dus. Maar tijden veranderen snel en we zijn benieuwd wanneer Volvo met alternatieven komt. Want dan kan het verbruik nog veel verder omlaag. Zowel Volvo en Renault hebben in het Euro 5 tijdperk ervaring opgedaan met hybrides. Het zou de FE, perfect als die nu is, klaar maken voor de toekomst, het tijdperk ná Euro 6. Wanneer de merken de handen ineen slaan, zou een nieuwe hybridevariant de FE werkelijk het beste van twee werelden maken.
