In een etappe die wederom door Kamaz werd gedomineerd, waar De Rooy de laatste kans op de eindoverwinning uit zijn handen zag glippen en waar de Mammoet trucks elkaar de duinen door trokken, zorgde Maurik van den Heuvel voor opzien.
Van den Heuvel was eigenlijk in etappe 10 al afgeschreven, maar wonder boven wonder heeft hij daar de finish weten te halen, waarop het team de truck zo goed en kwaad als het ging zijn truck, evenals de Scania van Vick Versteijnen, zo goed en kwaad als het ging weer proberen op te lappen. Dat gingin het begin erg goed, evenleek hij zelfs op de top 10 af te stevenen. Tot 30 kilometer voor de finish, toen zijn turbo de geest gaf. Uiteindelijk werd hij toch nog knap 21e maar kreeg wel 2 uren aan zijn broek. Versteijnen had nog veel meer ellende: ook hij haalde de start, maa kam ook niet veel verder dan dat. Hij moest opgeven.
De enige die het de Kamazzen nog enigszins lastig kon maken, was 'coyote' Villagra in zijn zwarte Iveco. Het leek er zelfs even op dat hij zou winnen, maar hij kwam in het stof van een langzamere 'jeep' te rijden, wat hem de overwinning kostte. De Rooy zag zijn achterstand op de nummers 1 en 2 in het klassement alleen maar groter worden, maar werd wel vijfde. Met een zesde plek voor Van Genugten en een achtste plek voor Van Ginkel zijn alle Iveco's in de top 10 aangekomen.
Bij EVM ging het niet van een leien dakje. Terwijl Stacey na het debacle van gisteren wonder boven wonder de top 10 in reed, ging dat juist ten koste van zijn teammaat Versluis: “De versnellingsbak heeft ons de hele week al in de steek gelaten en vandaag helemaal. Daarnaast ging het bandenaflaatsysteem kapot en daardoor heb ik meer lekke banden gereden dan ik aan reserve bij me had.”
De mannen met de meeste pech maar die TOCH de finish haalden, waren onze Mammoet-vrienden. Martin van den Brink kreeg problemen met zijn differentiëel achter, waardoor hij alleen nog aandrijving op de vooras van zijn Sherpa had. Wigman moest hem door de duinen slepen. Bij Pascal de Baar ging der versnellingsbak naar zijn grootje, zodat er een hele dikke rode streep door de prachtige vijfde plek in het klassement kwam te staan. Met dank aan Boucou en een sleepkabel heeft De Baar toch de neutralisatie gehaald.
Bij de start van het tweede en laatste deel van de klassementsproef nam Martin zijn teamgenoot op sleeptouw. ,,We hebben geprobeerd om Pascal zo ver mogelijk mee te krijgen. Het was heel lastig in de bergen en de stukken met veel zand en modder. Na 25 kilometer kwam ik vast te zitten in een doorwading. In de modder waar het ook nog iets omhoog ging kon ik niet veel beginnen met alleen voorwielaandrijving. We moesten Pascal noodgedwongen loskoppelen. Op dat moment kwam ook Ed Wigman weer in beeld. Hij heeft vervolgens de truck van Pascal op sleeptouw genomen. En zo konden wij op onze eigen manier naar de finish en naar het bivak.’ Die race naar de finish had met echte snelheid niet veel meer te maken. ,,Ik denk dat wij ongeveer 40 à 50 kilometer per uur konden rijden. Ed Wigman kan met Pascal op sleeptouw niet veel harder dan 20 à 30 kilometer per uur. Daarom duurt het nog wel even voordat zij het laatste deel van de proef, zo’n 180 kilometer, hebben afgelegd.’’
