We zijn nu bijna een jaar onderweg met de corona crisis en we zijn coronamoe. Het draagvlak voor de maatregelen is aan het kraken en mensen worden steeds sceptischer. De supermarkten boeken recordwinsten terwijl de middenstand op instorten staat, en dat helpt ook niet.
Intussen eten chauffeurs nog steeds in hun cabine uit een kartonnen bakje, mag je nergens naar binnen en als je geluk hebt staat er ergens een dixie in een hoek waar je dan je behoefte kunt doen. Dat went niet, en ik begrijp de tegenzin, de kritiek en de weerzin tegen de maatregelen.
Op dit moment staan er gigantische file’s aan de grenzen omdat sommige landen ineens een negatieve coronatest eisen voor beroepschauffeurs die niet ouder mag zijn dan 48 uur. Chauffeurs lopen normaal gesproken niet veel risico op besmetting omdat ze toch al alleen in hun cabine zitten en vrijwel niemand zien. Het risico dat ze iemand anders besmetten is daardoor ook vrijwel nihil, maar dat verandert natuurlijk als ze urenlang in een lange rij moeten wachten voor een testlocatie. Het is een schandalig voorbeeld van een maatregel die averechts werkt en die het draagvlak verder ondermijnt. En dan hebben we het nog niet over de gigantische financiële gevolgen van de tientallen kilometers lange files.
Zelf heb ik me het vanaf het begin van de crisis onder licht protest toch allemaal laten welgevallen. Vooral om anderen niet in velegenheid of gevaar te brengen ben ik ook braaf aan de mondkapjes en respecteer ik de anderhalve meter. In mijn auto staat keurig zo’n flesje desinfectiemiddel, want je weet maar nooit. Toch bleef het allemaal een ver van mijn bed show, want eigenlijk kende ik niemand die ernstig ziek werd door corona. Natuurlijk ken ik mensen die het opliepen, maar afgezien van een flinke snotneus, wat hoofd- of rugpijn of een schorre stem hadden die niet veel problemen.
Volgens de media zijn de mensen die ernstig ziek worden of overlijden vaak mensen met onderliggende ziektes, een zwak gestel of ouderen. Toch ken ik sinds kort ook een jonge, sportieve kerel van nog geen veertig die inmiddels met een slang in zijn neus op de buik in coma ligt. Daar schrik ik dan toch van, want dat is geen zwakke tachtiger. Dat drukte mij in ieder geval met de neus op de feiten. Corona is namelijk nog steeds een ding om zwaar serieus te nemen, maar laten we met ons allen blijven inzetten voor begrijpelijke maatregelen. Zo blijven open grenzen voor beroepsvervoer van enorm belang want de maatregelen die nu genomen worden aan de binnengrenzen maken het alleen maar erger. Het zou mooi zijn als de politiek daar net zo voortvarend tegen te werk zou gaan als met de rechtsgang tegen de avondklok zoals we dat gisteren zagen.
