Pon Nederland krijgt het wel voor de kiezen de laatste tijd. De importeur van onder andere Volkswagen, MAN en Caterpillar kreeg al de nodige vragen over de sjoemelsoftware van VW, verdenkingen van omkoping bij politie- en defensie orders en onlangs nog de grote fraude bij Caterpillar. Daar schijnen voor miljoenen Euro’s aan onderdelen onderhands verkocht te zijn. Genoeg emmers met stront zou je zeggen, maar alsof dit allemaal nog niet genoeg is komen daar nu berichten bij over poepende truckers in Leusden.
Omwonenden van het Pon terrein in Leusden klagen steen en been over vrachtwagenchauffeurs die alles onder schijten. Deze chauffeurs moeten bij Pon laden of lossen en zij komen vaak in de loop van de nacht, of soms zelfs al een avond van te voren aan in Leusden. Daar staan ze dan voor het hek te wachten, zonder enige vorm van sanitaire voorzieningen.
De omwonenden vinden nu dat Pon daar wat aan moet doen, maar Pon verwijst keurig naar de overheid, en dan wel de gemeente. En natuurlijk, die chauffeurs komen voor Pon maar is dat bedrijf daarmee verantwoordelijk? Ik bedoel, als je in de ochtend een afspraak hebt met iemand dan ga je toch ook niet voor de deur liggen slapen? Voor die chauffeurs zijn er wegrestaurants bedacht. Keurige uitspanningen met verlichte, verharde en soms zelfs beveiligde parkings, sanitair en eten en drinken. Het probleem is alleen dat die restaurants daar een vergoeding voor willen hebben. De meeste Oostblok chauffeurs kunnen dat gewoon niet betalen en als dank voor hun lage lonen schijten ze dan maar bij de klanten voor de deur. Wellicht is dat een teken aan de wand, dat er aan die lage tarieven toch een luchtje zit..
Toch heeft Pon eigenlijk gelijk als je het mij vraagt, want zij zijn niet verantwoordelijk voor het verzorgen van sanitaire voorzieningen langs de openbare weg. De gemeente is dat eigenlijk ook niet, en het enige wat die kan doen is een parkeerverbod voor vrachtwagens instellen. Dat verlegt het probleem naar een andere omgeving, maar het is een optie. De chauffeurs hebben dan de keuze om gratis langs de snelweg te blijven staan en aldaar in de bosjes te poepen, of om naar een betaalde parking bij een wegrestaurant te rijden.
