De Transit Trail ziet er wat brutaler uit dan andere Transit-versies. Dat moet ook, want de omstandigheden waar Ford deze auto voor bedoelt, zijn wel even anders. Geen plaatsnemen in de dagelijkse file op de A4 bij Hoofddorp, maar elke dag uiteenlopende boodschappen doen in een on-Nederlands heuvelachtig landschap met af en toe het trotseren van onverharde paden bij serieuze hellingshoeken. Dat maakt dat zuiver theoretisch gesproken, je de Transit Trail met een beetje geluk hooguit op de Veluwe tegenkomt, of in het Limburgse heuvelland.
Maar als de wereld zo werkte, zou de SUV nooit zijn uitgevonden. Het gaat namelijk niet om wat je kan, maar om wat je pretendeert. Dat is wat de Transit Trail hier brengt. Maar er zijn altijd enkele serieuze figuren zoals ondergetekende, die dan een gelegenheid zoeken of de pretenties ook waar gemaakt kunnen worden.
Lading en route
Het Sauerland is natuurlijk de werkelijke, om niet te zeggen natuurlijke habitat van de Transit Trail. Vierwielaandrijving, al dan niet permanent, maakt zo’n bestelauto onbetaalbaar. Dus verzin een goedkoper alternatief dat wel effectief is. Dat werd een mechanisch sperdifferentieel die het toerental van de voorwielen synchroniseert. Dat vereenvoudigt het beklimmen van steile, onverharde paden: beide wielen behouden tractie waar bij een normaal differentieel het ene wiel blokkeert en het andere doorslipt. Al snel zou blijken dat dit echt goed werkt.
Snelweg
Bij zo’n opzet hoort natuurlijk een handbak. Geen klachten hierover, maar ook in dit geval zit je toch voornamelijk op de snelweg, en dat is een automaat zoveel fijner. Maar we begrijpen de gedachtengang van Ford: je moet zelf controle houden over de transmissie, domweg doordat je meer ziet en in situaties die dat vragen, snel moet kunnen ingrijpen.
Heuvels
In het Sauerland voelt de Transit Trail zich beter thuis. Hier moet inderdaad geschakeld worden om haarspeldbochten en minder scherpe bochten, veilig te kunnen ronden. Daarbij hebben we een paar honderd kilo haardhout aan boord, om ook ’s winters in het buitenverblijf te kunnen vertoeven. De uitzichten worden serieus mooi en de vakwerkhuizen ook. Tal van snelheidslimieten herinneren ons eraan, dat de hoog geciviliseerde Duitse aard, ook in schijnbaar minder herbergzame gebieden, onverbiddelijk is doorgedrongen. We willen best op de foto, maar dan wel van onze eigen camera. Eenmaal ter plaatse, moet een listig steil paadje bedwongen worden met een flauwe bocht erin. Dit moet met deze lading in één keer goed gaan. De Transit Trail is hiervoor bedoeld, en dat blijkt. In één prachtige klimpartij arriveren Transit Trail en bemanning ongedeerd op de plek van bestemming. De elektrische schuifdeur maakt de weg vrij naar de lading. De Transit heeft ook in Trail-uitvoering voldoende sjorpunten om lading vast te maken. De ruimte is ook nog eens verlicht. De achterdeuren gaan ver genoeg open en laten zich makkelijk bedienen.
Wat verder opvalt
Het is even wennen aan een soort dood punt in de besturing. Waar dit voor dient ontgaat ons eerlijk gezegd. Echt hinderlijk is het niet, maar het leek soms of de bekrachtiging niet helemaal goed werkte. Verder kunnen we de met leer beklede stoelen niet echt waarderen, het zag er nogal basic uit. Het dashboard verdient alle lof. Er zijn ruim voldoende vakken en vakjes en de display is kraakhelder en duidelijk. Onmiskenbaar Transit en dat is zeker een compliment. Bij een heftige regenbui blijft de Transit Trail koersvast zoals zijn naam suggereert en herinnerde een noodstop ons eraan dat de remmetjes onverkort bij de les waren.
Even aftanken nog, daarbij bleek de Ford bijna 1 op 12 te hebben gehaald. Er moest ook wat AdBlue bij, in Duitsland kun je dit ruim verkrijgen en de Ford geeft zelf aan hoeveel hij daarvan nodig heeft. Met een prijs van iets meer dan 40.000 euro komt er nog een elektrisch schuifdeur bij (700 euro) en ongetwijfeld nog een of ander pakket dat we nu even niet paraat hebben. Mooie ervaring zo!
Tim de Jong
